خوشحالم

بالاخره اولین شماره مجلمون اومد روی اینترنت با هزاران مشکل ودردسر.اما نمی دونم با تمام خستگیم خوشحالم چون احساس می کنم یک ردپایی از خودمون به جا گذاشتیم.البته میدونم اولش و باید خیلی کار کرد شاید ما فعلا داریم برای تقویت شدن خودمون ویادگرفتنمون کار می کنیم شاید هم تا 3و4 ماه دیگه که می خواهیم تغییر اساسی بدیم فقط یک فرصت برای کسب تجربه های نابترباشد ودر نهایت یک اثر بهتررا در بر داشته باشه.بهر حال خوشحالم وبه

برای اینکه یک تصمیمی گرفتیم و شروع کردیم وبه خوبی به پایان رسوندیم.ولی یک چیزی را باید اعتراف کنم اگر همکاری وپی گیری خانمی وسودارو نبود واقعا من شاید وسطش می بریدم که خیلی از دوتاشون ممنونم.به خصوص از خانمی گلم.

خانمی دستت درد نکنه.این همکاری ودوستی ومحبتتو هیچ وقت فراموش نمی کنم امیدوارم من بتونم بهت کمک کنم تا ماهی سیاه کوچولو صمد بهرنگی را به بهترین وجهی که شایسته اوست تابستون بسازیم.ویک روز هم شیرینی درست شدن اونو به بچه ها بدیم

یک چیزی رو توی این چند وقت یاد گرفتم و اون هم اینکه مهم نیست دیگران درباره تصمیم تو چی فکر می کنن مهم اینه که خودت چی فکر می کنی ودرعمل چه می کنی .

{راستی سالگرد سهراب جونم هم مبارک{سهراب سپهری

هیچ وقت لحظه لحظه نوجوانیمو با سهراب وشعراش یادم نمی ره

اهل کاشانم من

روزگارم بدنیست

تکه نانی خرده هوشی

سر سوزن ذوقی

.....