من آن موجم که آرامش ندارم

مثل ابرهای زمستون دلم از گریه پره
شیشه نازک دل منتظر تلنگره

این شعر زیبا متن یکی ازآهنگهای قشنگ داریوشه،این شعر دقیقا وصف روحیه و حال بیشتر روزهای زندگی من بوده وهست.شاید خیلی هم بد نباشه ولی مهم اینه که من اینم با این خصوصیات و این روحیه حداقل توی این یک سال و با این اتفاقات موجود.این عکس هم از هستی عزیزه از سواحل جزیره کیش.

من آن موجم که آرامش ندارم

به آسانی سر سازش ندارم

همیشه در گریز و در گذارم

نمی مانم به یک جا، بی قرارم

سفر یعنی من وگستاخی من، همیشه رفتنو وهرگز نماندن

هزار ان ساحلو نادیده دیدن ،به پرسشهای بی پاسخ رسیدن

من از تبار دریام ، از نسل چشمه سارم

رهاتر از رهایی ، حصار بی حصارم

صاحب حصار من نیست، پایان کار من نیست

همدرد و یار من نیست

کسی که یار من نیست ، در انتظار من نیست

صدای زنده بودن درخروشم، به ساحل جون می یابم خموشم

به هنگامی که دنیافکر ما نیست، برای مرگ هم در خانه جا نیست

اگر خاموش بشینم روا نیست

دل از دریا بریدن کار مانیست

من از تبار دریام،از نسل چشمه سارم

رهاتر از رهایی،حصار بی حصارم

صاحب حصار من نیست، پایان کار من نیست

همدرد و یار من نیست

کسی که یار من نیست، در انتظار من نیست

من آن موجم که آرامش ندارم

به آسانی سر سازش ندارم

همیشه در گریز و در گذارم

نمی مانم به یک جا، بی قرارم